Proces produkcji szkła float został wynaleziony w latach pięćdziesiątych XX wieku w odpowiedzi na pilną potrzebę ekonomicznej metody wytwarzania szkła płaskiego do zastosowań motoryzacyjnych i architektonicznych. Istniejące metody produkcji szkła płaskiego stworzyły szkło o nieregularnych powierzchniach.

W wielu zastosowaniach potrzebne było intensywne szlifowanie i polerowanie. Proces produkcji szkła float polega na unoszeniu wstęgi szkła na kąpieli ze stopionej cyny i tworzy w naturalny sposób gładką powierzchnię. Pływanie jest możliwe, ponieważ gęstość typowego szkła sodowo-wapniowo-krzemionkowego (~ 2,3 g / cm3) jest znacznie mniejsza niż gęstość cyny (~ 6,5 g / cm3) w temperaturze procesu. Po schłodzeniu i odprężeniu powstają arkusze szklane o jednakowych grubościach w zakresie ~ 1–25 mm i płaskich powierzchniach. Proces szkła float jest stosowany do produkcji praktycznie wszystkich rodzajów szkła okiennego, a także luster i innych przedmiotów pochodzących ze szkła płaskiego.

Trwałość szkła float w budownictwie

Proces produkcji szkła float, który został pierwotnie opracowany przez braci Pilkington w 1959 r. jest najpowszechniejszym procesem wytwarzania płaskich tafli szklanych. Ponad 80–85% światowej produkcji szkła float jest wykorzystywane w budownictwie. W procesie produkcji szkła float składniki (krzemionka, wapno, soda itp.) są najpierw mieszane ze stłuczką (tłuczonym szkłem pochodzącym z recyklingu), a następnie ogrzewane w piecu do około 1600 ° C w celu uzyskania stopionego szkła. Stopione szkło jest następnie podawane na górę kąpieli ze stopionej cyny. Płaska taśma szklana o jednakowej grubości jest wytwarzana przez przepuszczanie stopionego szkła na kąpiel cynową z kontrolowanym ogrzewaniem. Pod koniec kąpieli cynowej szkło jest powoli schładzane, a następnie podawane do odprężarki do odprężania w celu dalszego kontrolowanego stopniowego schładzania. Grubość wstęgi szklanej jest kontrolowana poprzez zmianę prędkości, z jaką wstęga szklana przesuwa się do odprężarki.

Zwykle szkło tnie się na duże arkusze o wymiarach 3 x 6 m. W ten sposób do celów handlowych wytwarza się płaskie tafle szklane o grubości 2–22 mm. Zwykle na rynku dostępne jest szkło o grubości do 12 mm, a na zamówienie dostępne jest szkło dużo grubsze.

Po wyprodukowaniu szkło float jest czasami przetwarzane dalej w celu wytworzenia szkła hartowanego i / lub szkła laminowanego. Szkło hartowane jest mocniejsze niż szkło float. Szkło laminowane ma lepsze właściwości po pęknięciu, tak samo jeśli chodzi o bezpieczeństwo uderzenia, lepszą ognioodporność i specjalne właściwości, takie jak tłumienie hałasu. Nowoczesne szkło płaskie do zastosowań architektonicznych jest zwykle wytwarzane w procesie float lub rzadziej przy użyciu procesu starszych arkuszy lub procesu walcowanego. Szczegóły dotyczące metod produkcji i właściwości mechanicznych szkła hartowanego i laminowanego są osobnym tematem, którym warto się zainteresować chcąc pogłębić to zagadnienie i wszystkie wątki z nim powiązane.

Artykuł powstał we współpracy z: hurtownia szkła Wrocław.